Gry komputerowe już od kilku dobrych lat są bardzo ważnym elementem kultury masowej. Są niemal nieodłącznym elementem życia wielu nastolatków, co czasami może prowadzić do uzależnienia. Jednak na czym polega ten ogromny sukces gier komputerowych? Jak to się dzieje, że tak wiele milionów ludzi na świecie poświęca na granie długie godziny?
Jak działają gry komputerowe?
Dzisiaj gry komputerowe to bardzo zaawansowane technologicznie programy multimedialne, w których gracze się komunikują online i tworzą społeczności. Twórcy bardzo często korzystają z pomocy psychologów, wszystko po to, aby gracz miał duży problem z powrotem do realnego świata.
Gry już nie są tylko przyjemną odskocznią od dnia codziennego, dla bardziej zawziętych graczy stały się one czymś więcej. Gracze wchodzą w interakcję z innymi, wczuwają się w historię, przeżywają i angażują się w podejmowane decyzje, gwałtownie reagują na to co się w danej chwili dzieje.
Gry komputerowe wykorzystują zjawisko immersji, żeby właśnie tak wciągać graczy. Słowo to, to tak naprawdę synonim “zanurzenia się” odbiorcy w medium, którego doświadcza. Przykładem (innym niż gry) może być czytanie ciekawej książki. Czytając interesującą nas książkę wchodzimy w nakreślony w niej świat i nawet przejeżdżająca ulicą ciężarówka nie jest w stanie wybić nas z tego “transu”. Świat realny jakby przestał istnieć. Tak samo działa to na przykładzie horroru – wszyscy boją się tego co dzieje się na ekranie, jednak wszyscy wiedzą że to fikcja i nic nie wyskoczy z ekranu, czemu więc podczas nagłego pojawienia się potwora większość ludzi reaguje krzykiem? Dodatkowo bardzo wiele osób doświadcza podczas oglądania horroru uczucia jakby ktoś za nimi stał lub ukrywał się w domu. Jednocześnie jednak z tego stanu jest w stanie nas wyrwać np. dzwoniący telefon. Wracając do tematu – dlaczego w takim razie nic nie jest w stanie oderwać gracza od gry?
Wynika to z tego, że gry sztukę immersji mają opanowane niemal do perfekcji. Są interaktywne, silnie oddziałują na zmysły, przez co zaangażowanie użytkownika jest większe niż w przypadku czytania książki czy oglądania filmu. Widziany i słyszany świat jest nie tylko wyidealizowany, ale można w nim również wchodzić w interakcje. I chociaż fizycznie nie dotykamy drzew, nie bijemy przeciwników, ani nie podnosimy przedmiotów, to gra swoją mechaniką dba o zanurzenie również intuicyjnym sterowaniem.
Uzależnienie od gier komputerowych
Jak widać twórcy gier wiedzą co zrobić, aby wciągnąć gracza. Jednak co się z nimi dzieje kiedy zaczynają się od nich uzależniać? Tutaj już twórcy nie posiadają odpowiedzi, ponieważ nikt się graczom nie kazał uzależniać, prawda?
A więc uzależnienie to (tak jak każde inne) może skutkować nie tylko utratą znajomych. W tym przypadku może się to skończyć nawet śmiercią – rozgrywki doświadczonego gracza są coraz dłuższe, gracz przestaje normalnie jeść i pić, załatwia tylko potrzeby fizjologiczne. Pierwszym sygnałem ostrzegawczym powinno już być zaniedbanie więzi rodzinnych typu ,,nie odwiedzę chorego dziadka, bo muszę grać”. Później następuje moment kiedy osoba uzależniona zostaje sama – rodzina zostawiła, znajomi zerwali znajomość, strata pracy. I tak zaczyna się najgorszy okres w życiu uzależnionego – ciągłe granie, zero snu, napoje energetyczne – prosta droga do śmierci.
Występują też problemy zdrowotne, bardzo często poważne – między innymi zespół cieśni nadgarstka, bóle głowy, bezsenność, przyrost masy ciała lub jej utrata, brak popędu płciowego, napady padaczkowe, problemy ze wzrokiem. To tylko niektóre ze skutków wielogodzinnego spędzania czasu przed komputerem. Zatrważa to zwłaszcza, jeśli uzależnienie dotyka dzieci i młodzież. Często skutkuje to u tych grup wiekowych zwiększoną agresją.
